Het einde van Yv's avonturen

Slechter had ik mijn co-schap bijna niet kunnen afsluiten met een afscheidsfeestje waar allemaal onuitgenodigde dronken mannen op af kwamen, die tot overmaat van ramp gingen vechten met onze bewaker, waarop ik het feestje vroegtijdig moest afblazen en aangifte moest doen 's avonds laat. Nog amper bijgekomen van deze teleurstelling, raakte ik de volgende dag tijdens het reizen mijn lievelingsslippers kwijt en werd ik de dag daarna bestolen op het busstation van Lilongwe. 'Gelukkig' hadden ze alleen maar 80 euro gestolen en mijn pasjes in mijn portemonnee achtergelaten, evenals mijn paspoort. Aangifte bij de politie ging natuurlijk op z'n Malawiaans; ik moest zelf even op een verfrommeld A4-tje opschrijven wat er was gebeurd en dan zou ik na een week een officieel rapport kunnen ophalen. Anderhalve week later was die natuurlijk nog niet klaar, want de computers zaten vol virussen, dus ze konden écht de computers niet gebruiken. Mijn 'dossier' was inmiddels kwijt, maar als we even zouden wachten, zou Bertha de politieagente wel even een nieuw dossier typen op de enige computer zonder virussen. Dat vergt natuurlijk wat geduld, maar een uur later was Yvonie toch in het bezit van een politierapport.

Het slechte einde van mijn co-schap werd gelukkig meer dan goedgemaakt door de safari naar Zambia die ik met Ashanti maakte. Compleet in safari-outfit vertrokken we in een busje vol azungus (even omschakelen na 3 maanden in een dorp gewoond te hebben waar we de enige blanken waren) richting Zambia. Zeven uur later kwamen we aan in ons safarikamp aan de rivier, waar we 's ochtends de zon zagen opkomen en uitzicht hadden over krokodillen, olifanten en nijlpaarden. Omdat het safarikamp midden in het National Park stond, moest je altijd op je hoede zijn voor loslopende dieren. Bijvoorbeeld toen ik 's nachts nietsvermoedend mijn tentje (of zeg maar gerust heteluchtoven) uit liep om naar de wc te gaan en ineens iets hoorde grazen achter de tent. Toen ik een paar stappen naar achter deed, stond ik ineens oog in oog met een nijlpaard, die rustig voor onze tent gras aan het eten was. Nu zijn deze beesten over het algemeen vrij vredelievend, maar ondanks dat toch de dodelijkste beesten in Afrika (vooral als je tussen hen en het water in staat), dus het leek me verstandig mijn tocht naar de wc samen met een watchman voort te zetten. Tijdens de gamedrives hebben we uiteraard nog veel meer dieren gezien; buffels, olifanten, hyena's, apen, vechtende zebra's, drinkende giraffen, leeuwen, een leeuwin die een pas gevangen buffel aan het verorberen was op 2 meter van onze auto, een luipaard (maar helaas nogal camera-shy), een op hol geslagen olifant, babyolifantjes, olifanten die midden op de weg recht op ons af kwamen lopen (dan zit je toch niet helemaal relaxed in die auto, je weet immers nooit wat er allemaal in Dumbo's hoofd omgaat...), talloze impala's, waterbucks en bushbucks en heel veel vervelende vliegjes.
Na dit mooie safari-avontuur (en de nodige fotosessies in safari-outfit) was het tijd voor het volgende avontuur: Lake of Stars! Dit is een jaarlijks muziekfestival aan Lake Malawi met veel bekende nationale en internationale artiesten. Dat betekende dus drie dagen lang genieten van live muziek in het zonnetje, verkoeling in het meer of de pool-bar, heel veel dansen, vrolijke mensen...
Eef, Manon en ik zijn daarna doorgereisd naar Cape Maclear, een klein dorpje aan het meer met de ideale mix van een typisch Malawiaans dorpje en gezellige hostels. We werden met de dag luier en hebben onze dagen voornamelijk zonnend, zwemmend, slapend en etend doorgebracht. Helaas viel onze geplande zeiltrip in het water en zijn Manon en ik doorgereisd naar een plaatsje aan het meer in het Noorden van Malawi, Nkhata Bay, vanwaar we afgelopen maandag de boot namen naar Likoma Island, een eilandje in Lake Malawi. De boot kwam geheel naar verwachting 8 uur te laat en bij het in- en uitladen heerste totale chaos: talloze mensen met enorme zakken bagage duwden zich een weg naar de ingang van de boot, waardoor de mensen die van de boot af wilden natuurlijk geen ruimte hadden. Werkelijk alles werd mee de boot op vervoerd: bankstellen, kippen, vis, motoren. Na vier uur wachten waren we toch klaar voor vertrek en zaten wij als 'rijke' blanken op de 1st class upper deck en de arme locals in de economy class lower deck tussen alle bankstellen, kippen etc. Na 11 uur kwamen we op Likoma Island aan, waar de boot niet kon aanmeren omdat het water te ondiep was, dus moesten alle passagiers en alle bagage met kleine roeibootjes naar de kant gevaren worden. Het was weer een mooi Malawiaans avontuur. Eenmaal in ons hutje op het strand, omringd door mangobomen en baobabs, kon het ultieme relaxen weer beginnen, want daar zijn we inmiddels heel bedreven in geraakt. Op de motor van onze nieuwe Italiaanse vriend Giovanni ('maar ik voel me niet Italiaans want ik hou niet van pasta en niet van mijn moeder') hebben we het eiland rond gereden. Verder hebben we gesnorkeld, ontelbare kindjes ontmoet (die de eerste minuut allemaal nog heel schattig zijn, maar als ze je vervolgens een half uur met z'n 30-en blijven achtervolgen en alleen maar 'give me money, give me bottle, give me balloon' roepen eigenlijk alleen nog maar heel irritant), het Malawiaanse spel bao geleerd en onze pool-talenten ontwikkeld. Na een vertraging van ruim een dag op de terugweg ben ik intussen in Mzuzu, heb ik Manon helaas moeten achterlaten in Nkhata Bay, vertrek ik morgen naar Lilongwe en zit ik woensdag alweer in het vliegtuig terug naar Nederland! Ik kan niet wachten om iedereen weer te zien! Allemaal ontzettend bedankt voor jullie lieve, grappige, meelevende berichtjes en tot heel snel allemaal!