Over geloof en bijgeloof
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg :Yvonne
25 Augustus 2011 | Malawi, Lilongwe
Dat Malawianen extreem gelovig zijn, wisten we al. Maar dat geloof neemt soms wel heel extreme vormen aan. Zo lag er laatst een vrouw op de afdeling die HIV-positief was, waterpokken had en daarbij een longontsteking had ontwikkeld waarbij ze ontzettend kortademig was. Helaas was er een powercut en was de fuel voor de generator 'out of stock' (het sleutelwoord hier in Malawi), zodat het niet mogelijk was om haar extra zuurstof te geven. Maar tot ieders verbazing stond de vrouw een half uur later gedoucht en al naast haar bed en verkondigde ze dat ze naar huis ging. Ze voelde zich ineens een stuk beter na een bezoekje van een priester die haar had besprenkeld met heilig water en ze geloofde er heilig in dat God haar verder zou genezen. Ze was door niemand tegen te houden en is dus doodziek naar huis gegaan, en daar diezelfde avond nog overleden. Het is bizar om te beseffen dat geloof soms zoveel troost kan bieden, maar tegelijkertijd ook zoveel ellende kan veroorzaken.
Maar Malawianen zijn naast gelovig ook extreem bijgelovig en zijn fervent aanhangers van allerlei witchcraft-theorieen. Een voorbeeld daarvan is dus dat de top van Mulanje 'sapitwa' (ga er niet heen) heet, omdat er zoveel mensen schijnen te verdwijnen. Hekserij, volgens Malawianen, maar volgens mij gewoon domme pech van mensen die zonder gids de berg denken te kunnen beklimmen.
In mijn eerste week zaten we in de auto onderweg naar het meer en liep er ineens een vrouw midden op de weg. Hoe het busje ook toeterde, de vrouw leek niet van plan opzij te gaan. Het busje kwam gelukkig net op tijd tot stilstand op een paar meter van de vrouw vandaan, waarop ze omkeek naar de chauffeur, haar engste glimlach opzette en onverstoorbaar haar route vervolgde. We haalden haar in en zagen in de achteruitkijkspiegel dat ze naar de andere weghelft was gelopen, om daar midden op de weg tegen het verkeer in te gaan lopen. Ik weet niet hoe het is afgelopen met haar, maar ik vrees het ergste. Volgens mijn collega's was dit 'definitery witchclaft', maar volgens mij was de arme vrouw gewoon hartstikke suicidaal. Of toch op z'n minst flink in de war.
En toen we in ons vaste hostel in Blantyre overnachtten, werden we in onze slaap ineens opgeschrikt door een kamergenoot die een kamikazesprong maakte vanuit het bovenste stapelbed en met een klap op de grond terecht kwam, waarna ze probeerde in mijn bed te klimmen en toen dat niet lukte de kamer verliet. Ze is de hele nacht niet meer teruggekeerd, maar 's ochtends hoorden we van mensen uit een andere dorm dat ze daar op de grond had geplast en het bed van iemand anders had geconfisqueerd. Toen ik dit verhaal de volgende dag aan collega's vertelde, was dit meisje natuurlijk 'bewitched', oordeelden zij. Of zou ze toch gewoon aan het slaapwandelen geweest zijn?
En tot slot is 'bewitched' ook altijd nog een handige diagnose, voor als je écht geen idee hebt wat de patient nu eigenlijk heeft. En 'geen idee' heb ik hier best vaak in Malawi, zeker nu blijkt dat de HIV-counseler de testen soms verkeerd interpreteert (!! 'oh nee sorry, je bent toch wel besmet' ) en het reagens voor de tuberculose-test out of stock is. Op de kinderafdeling waren de ziektebeelden nog vrij beperkt, maar hier op de mannenafdeling ligt werkelijk van alles. Van patienten die zo psychotisch zijn dat ze de slangen die in hun bed kruipen willen vermoorden tot patienten van wie het hele lichaam onder de blaren zit. Naast tropenarts ben je hier dus ook psychiater, dermatoloog, internist, chirurg, uroloog... (of politie-agent, volgens een verwarde patient) en dat is soms best lastig! Gelukkig liggen er ook patienten die 'gewoon' malaria, hoge bloeddruk of steekwonden hebben, dat scheelt.
Vorig weekend hebben we echt een té decadente boottocht gemaakt over de Shire rivier in het zuiden van Malawi. We hadden met z'n 7-en de boot voor ons alleen en hadden een privé kapitein en privé kok, die echt ontzettend lekker kon koken. We hebben dus de hele dag niets anders gedaan dan al zonnend op het dek olifanten, nijlpaarden en krokodillen spotten, terwijl we ondertussen genoten van een overheerlijke lunch. Het was zo bijzonder om olifanten van zo dichtbij in het wild te zien! 's Avonds genoten we van een mooie zonsondergang, een driegangendiner (mét rode wijn :D ), een warme douche en gitaarmuziek onder de sterrenhemel. Het leven van een co-assistent in Malawi is zo slecht nog niet...
Maar Malawianen zijn naast gelovig ook extreem bijgelovig en zijn fervent aanhangers van allerlei witchcraft-theorieen. Een voorbeeld daarvan is dus dat de top van Mulanje 'sapitwa' (ga er niet heen) heet, omdat er zoveel mensen schijnen te verdwijnen. Hekserij, volgens Malawianen, maar volgens mij gewoon domme pech van mensen die zonder gids de berg denken te kunnen beklimmen.
In mijn eerste week zaten we in de auto onderweg naar het meer en liep er ineens een vrouw midden op de weg. Hoe het busje ook toeterde, de vrouw leek niet van plan opzij te gaan. Het busje kwam gelukkig net op tijd tot stilstand op een paar meter van de vrouw vandaan, waarop ze omkeek naar de chauffeur, haar engste glimlach opzette en onverstoorbaar haar route vervolgde. We haalden haar in en zagen in de achteruitkijkspiegel dat ze naar de andere weghelft was gelopen, om daar midden op de weg tegen het verkeer in te gaan lopen. Ik weet niet hoe het is afgelopen met haar, maar ik vrees het ergste. Volgens mijn collega's was dit 'definitery witchclaft', maar volgens mij was de arme vrouw gewoon hartstikke suicidaal. Of toch op z'n minst flink in de war.
En toen we in ons vaste hostel in Blantyre overnachtten, werden we in onze slaap ineens opgeschrikt door een kamergenoot die een kamikazesprong maakte vanuit het bovenste stapelbed en met een klap op de grond terecht kwam, waarna ze probeerde in mijn bed te klimmen en toen dat niet lukte de kamer verliet. Ze is de hele nacht niet meer teruggekeerd, maar 's ochtends hoorden we van mensen uit een andere dorm dat ze daar op de grond had geplast en het bed van iemand anders had geconfisqueerd. Toen ik dit verhaal de volgende dag aan collega's vertelde, was dit meisje natuurlijk 'bewitched', oordeelden zij. Of zou ze toch gewoon aan het slaapwandelen geweest zijn?
En tot slot is 'bewitched' ook altijd nog een handige diagnose, voor als je écht geen idee hebt wat de patient nu eigenlijk heeft. En 'geen idee' heb ik hier best vaak in Malawi, zeker nu blijkt dat de HIV-counseler de testen soms verkeerd interpreteert (!! 'oh nee sorry, je bent toch wel besmet' ) en het reagens voor de tuberculose-test out of stock is. Op de kinderafdeling waren de ziektebeelden nog vrij beperkt, maar hier op de mannenafdeling ligt werkelijk van alles. Van patienten die zo psychotisch zijn dat ze de slangen die in hun bed kruipen willen vermoorden tot patienten van wie het hele lichaam onder de blaren zit. Naast tropenarts ben je hier dus ook psychiater, dermatoloog, internist, chirurg, uroloog... (of politie-agent, volgens een verwarde patient) en dat is soms best lastig! Gelukkig liggen er ook patienten die 'gewoon' malaria, hoge bloeddruk of steekwonden hebben, dat scheelt.
Vorig weekend hebben we echt een té decadente boottocht gemaakt over de Shire rivier in het zuiden van Malawi. We hadden met z'n 7-en de boot voor ons alleen en hadden een privé kapitein en privé kok, die echt ontzettend lekker kon koken. We hebben dus de hele dag niets anders gedaan dan al zonnend op het dek olifanten, nijlpaarden en krokodillen spotten, terwijl we ondertussen genoten van een overheerlijke lunch. Het was zo bijzonder om olifanten van zo dichtbij in het wild te zien! 's Avonds genoten we van een mooie zonsondergang, een driegangendiner (mét rode wijn :D ), een warme douche en gitaarmuziek onder de sterrenhemel. Het leven van een co-assistent in Malawi is zo slecht nog niet...
-
25 Augustus 2011 - 20:05
Mir:
Wauw! Ik zeg telkens t zelfde maar ben dan ook telkens zo onder de indruk! En natuurlijk hartstikke jaloers!
Dikke knuffel van mij die eindelijk weer een beetje aan NL gewend is. Een beetje... -
25 Augustus 2011 - 20:22
Melissa:
Wat een ervaringen Yv! Leuk dat je ze met ons deelt. Be careful & have a great time!! -
25 Augustus 2011 - 22:26
Linda:
Geweldig verhaal weer! Ben er stil van. Zowel omdat je het zo mooi verwoordt, als hetgeen dat je verwoordt...onwaarschijnlijk, maar toch bittere waarheid in Malawi! Respect voor jou en nog heel veel plezier. Beso Linda -
26 Augustus 2011 - 01:15
Laura:
Even snel in een kleine pauze van Para je verhaal gelezen, heerlijk ff, maakt mijn pauze helemaal goed (irritante *^*$#$*^(^ studenten ;-))
Weer super gaaf chiquita!! En lekker eng al dat behekste gedoe haha!!
Disfrutarlaaaaa!!!
Beso -
26 Augustus 2011 - 11:40
Wim En Marianne:
Alweer zo'n boeiend verhaal, en zo leuk geschreven! Mocht je uiteindelijk toch geen arts willen worden, dan weet ik nog wel een ander beroep voor je........ -
31 Augustus 2011 - 16:56
Roos:
Wauw Yves. Ik vind jou echt zo stoer.
Kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
